Prilikom konzumacije plodovi kivija moraju se oguliti, čime se otkriva mekena zelena srž (unutrašnjost) sa malim jestivim sjemenkama. S druge strane, postoji više vrsta kivija, među kojima je manje poznat kineski ili zlatni kivi (A. chinensis). Plodovi kineskog kivija imaju manji stepen maljavosti (pokožica ploda poput one kod brskve na primjer), više su zaobljeni, odnosno okruglastog oblika, sa mesom zelene ili zlatne boje koje ispunjava njihovu unutrašnjost. Obje navedene vrste kivija su tropske kulture, i ne mogu se uzgajati u hladnijim područjima.
Međutim, ne treba se razočarati ukoliko se želi uzgajati kivi u područjima koja pripadaju hladnijem klimatu. U tom slučaju sibirski kivi (A. arguta) predstavlja pravi izbor. Sibirski kivi, još poznat kao mini kivi, otporni kivi ili aktinidija je vrsta jagodastog voća koja izuzetno dobro podnosi niske temperature, čak i do -30oC.
Plodovi ovog kivija su sitniji u odnosu na iste kod uobičajenog (tropske vrste), slađeg okusa, a prema botaničkoj klasifikaciji predstavljaju bobice. Plodovi sibirskog kivija spram veličine odgovaraju plodovima klasičnih sorti šljive ili pak krupnijih bobica grožđa, zelenkaste boje se nekada crvenkastim nijansama (osnovna boja ploda je zelena, ali postoje kultivari sibirskog kivija smeđe i crvene boje), bez maljavosti odnosno dlačica na pokožici tako da se ne trebaju guliti i mogu se cijeli konzumirati.
Meso ploda sibirskog kivija je poput onog kod uobičajenog kivija, s tim da je slađe, sa sadržajem šećera koji se kreće od 15-30%, naravno u zavisnosti od kultivara. Jedna biljka može da proizvede čak i do 50 kg plodova, ali prosjek je oko 30 kg. Pored cijenjenih plodova ova vrsta kivija je veoma dekorativna kako zbog svojih cvjetova, tako i zbog ovalnih, sjajno-zelenih listova.
